ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ- ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ 2015- "ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ"

Αγαπητέ μου Κώστα, Θερμά από καρδιάς συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και στην Παρουσίαση του Ποιητικού Ημερολογίου 2015, των Εκδόσεων «ΙΩΛΚΟΣ». Στο ποίημά σου «ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ» για την Ημέρα Ποίησης, «απογειώνεται», όπως πάντα, η βαθυστόχαστη φιλοσοφία του Ζωγράφου και Ποιητή Κώστα Ευαγγελάτου, καθώς επίσης και η υψίστη έννοια και η δυναμική πολυσημία των λέξεων, και η δεξιοτεχνική «πένα» του Κώστα Ευαγγελάτου, γίνεται «χρωστήρας» με θαυμαστές «εικόνες». Πρόβλημα υγείας μου, μου στερεί τη χαρά, την ευχαρίστηση και την πνευματική ευωχία της παρουσίας μου στις εκδηλώσεις. Θα είμαι όμως εκεί με το πνεύμα μου! Με την αγάπη και τον θαυμασμό μου πάντοτε,/ Φώτης Παυλάτος./ Αθήνα, 20 Μαρτίου 2015. ------------------------------------- ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗ 2015./ "ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ"/ Ποίημα του Κώστα Ευαγγελάτου.--- Υγρός ο άνεμος. Οι μέρες κάτασπρες σαν χιόνι… Λυγίζει ο θάνατος ελπίδες και χαρές. Στο σκηνικό των σκέψεων αμφιβολίες και τύψεις. Στων πόθων την οθόνη ψυχές φιλούν λεκέδες σε ξαχνισμένα πέπλα ανέλπιδων γονέων. Στου σύμπαντος το διάσελο ικέτιδες θρηνούν τις αναπάντητες κραυγές του φόνου των αθώων. Σώματα αρδεύουν πίκρα με στύσεις εκκωφαντικές. Γλώσσες συλλέγουν λάδι στις στήλες των πεσόντων. Αγέλη φθονερών θηλαστικών σε γεύμα ναρκοπέδιου φρίκης. Η πόλη παγωμένη… Ο σκύλος χωμένος στο κλουβί. Το σπιτικό υφάδι μούχλας. Το φίδι-ξωτικό σε νάρκη. Η γειτονιά μνημόσυνο χαράς. Αρώματα και πρόσωπα σιωπής σμιλεύουν απουσίες στο κρεβάτι. Κι αυτός ο κύκλος κλείνει… Θύτες και θύματα μαζί Οδεύουν προς το χάσμα.. Η πόλη άνυδρη… βλασταίνει φόβους σε χάσμα ανυπόστατου φωτός. Γράφει ανεκπλήρωτα συμβόλαια σε εικονικές περγαμηνές. Φυτεύει άλγος βλάστησης σε δάση, οροπέδια και κήπους. Ατσάλι κβαντικής διασποράς καλύπτει τα κουφάρια. Με σάλπισμα των στεναγμών η νύχτα προελαύνει. Κι όμως αιφνίδια στου τρόμου το κροτάλισμα ανοίγει του αγνώστου η πύλη. Με πεταλούδες νύχτας στο κατώφλι αχτίνες γράφουν ιστορία σε θραύσματα κορμιών σε αίλουρα οράματα σε τεφρωμένα μάρμαρα σε δόλια αισθήματα σε απύθμενα συντρίμμια σε φώτα πλαδαρά της αδικίας μιας χώρας που σφαδάζει./ Επαναστατική ορμή στης σήψης το μεδούλι. Ονείρωξη δυναμική της νιότης που εφορμά. Μαλλιά λουσμένα σύννεφα πηγών της νέας γνώσης ενός ονείρου εκστατικού στους τόπους των αγώνων ελπιδοφόρου ίλιγγου στων εργατών τα μπράτσα που ζωντανεύουν το αύριο στην άκρη της ρυτίδας. Ορμή αιμάτινη βροχή στο λίκνο της ιδέας. Αλληγορία νομική δρεπάνι αθανασίας. Έκσταση σμίλης κόκκινης των φυσικών κανόνων. Ανάβλυση θεοπτική στο δέρμα των εφήβων ορίζει χείμαρρους ζωής στα σμήνη των ανθρώπων. Αμέθεκτα σωμάτια φωτίζουν τη ζωή με τη λυσίκομη αυγή να φέρνει την Ειρήνη! ------------- ( το ποίημα έχει δημοσιευτεί σε α' γραφή στο τεύχος " Λογοτεχνική Χρονιά 2015 " της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.)