Διαυγής, αστερόεσσα, μυρογενής, η κεφαλλήνια κορυφογραμμή στην τέχνη των Ιόνιων νησιών. Ο <<κεφαλόδεσμος>> του επτανησιακού τοπίου κρατά στους ιμάντες του την λιτή αρμονία του υψηλότερου σημείου και στα πόδια του το μέσον σχεδόν της γεωγραφικής ζώνης που κλυδωνίζεται, ακουμπώντας ανατολικά, στα παιχνίδια της ελλαδικής ακτής και δυτικά στα κρόσσια της ιταλικής απόληξης. Γεμάτο καθαρότητα το τοπίο αναπτύσσει ποικιλία σχημάτων και όγκων. Η <<συνομιλία>> τους, χωρίς μεταφορές και παραλλαγές, έχει μία προαιώνια γνησιότητα, ιδανικό περιβάλλον για την καλλιέργεια των ιδεών και των μορφών τους, της ιδεατής όψης του κόσμου. Στην Κεφαλονιά, στο γυμνό της, απελευθερωμένο τοπίο μπορεί ίσως να ξαναγραφτεί η ιστορία του κόσμου. Ο Γεράσιμος Στέρης μίλησε πρώτος για αυτή την νέα κοσμογονία και επένδυσε τους καθαρούς όγκους με το ντύμα των ελληνικών μύθων. Το αίσθημά του κατέγραψε μία από τις σημαντικότερες προσεγγίσεις για την <<ελληνικότητα>> στην παγκόσμια σύγχρονη τέχνη. Και αυτή υπήρξε μία πολύ λαμπρή στιγμή για την τέχνη. Αφήνοντας πίσω όμως τα φεγγαρόφωτα, μυστηριώδη, γεμάτα σουρεαλιστική αύρα ακρογιάλια των έργων του Στέρη, σήμερα το μήνυμα του επτανησιακού <<τοπίου των ιδεών>> είναι γεμάτο διασταυρώσεις. Στο άλλοτε ξάστερο ουρανό της επτανησιακής τέχνης συναντώνται πολλών ειδών άνεμοι, καθώς οι κοινωνίες μεταλλάσσονται αργά και σταθερά ή και αιφνίδια, προκαλώντας αναταράξεις. Οι όψεις της καλλιέπειας, της αρμονίας, της ευτυχισμένης συνύπαρξης στοιχείων και επιρροών που καλλιεργούνται κατά παράδοση στα Ιόνια νησιά δέχονται βομβαρδισμούς στοιχείων χωρίς συνειρμό. Το κεφαλληνιακό <<τοπίο των ιδεών>> καλείται υπό τις νέες συνθήκες να επαναπροσδιορισθεί όπως και όλη η λειτουργία και δράση της τοπικής κοινωνίας και εν τέλει φαίνεται ότι δεν παύει να υπεραμύνεται των παλαιών αρχών.
Στην ζωγραφική του κ. Κώστα Ευαγγελάτου που έχει ήδη ταξιδέψει ως γνήσια κεφαλλήνια παραγωγή ανά τον κόσμο, διαπιστώνεται με ειλικρίνεια η μαρτυρία του προαναφερόμενου αγώνα. Γεμάτες ευαισθησία οι κρυστάλλινες ανάλαφρες μορφές των ιδεών αιωρούνται σε ένα κόσμο που βαρύς και συνοπτικός τις περιβάλλει σε μία ορισμένη στιγμή. Υπό μία ορισμένη συνθήκη που έχουμε την αίσθηση ότι σύντομα θα πάψει να υπάρχει. Τα νεφελώματα, με τους ποικίλους χρωματισμούς, θα διαλυθούν αφήνοντας πίσω τους το φως μίας επίπονης προσπάθειας να διασωθεί ο μαγικός κόσμος των ανθρώπινων αξιών. Δεν μπορεί παρά οι αναφορές να αποτελούν μακρινές υπομνήσεις του αρχαίου κόσμου κατά τον ίδιο τρόπο που παλαιότερα παρείσφρυσαν επίμονα στο έργο του Γεράσιμου Στέρη. Αποκτούν εδώ συγκεκριμένες όψεις μεταφέροντας στοιχεία προσωπογραφίας με πηγή έμπνευσης υπαρκτά πρόσωπα. Ο καλλιτέχνης επιχειρεί μία αγαστή συνύπαρξη των δύο κόσμων, του έρωτα των ιδεών και του ανθρώπινου κόσμου. Το μήνυμα που κυριαρχεί είναι αισιόδοξο, γεμάτο ανθρωπισμό, σαν αυτό των μύθων που διαρκούν για πάντα, σαν το παρήγορο, διαυγές κεφαλλονίτικο τοπίο που ταξιδεύει στο Ιόνιο πέλαγος.
Μαρία Μελέντη

Ιστορικός τέχνης

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις